ಜೀಟಾಕ್ ಗೆಳತಿ : ಬದುಕಿ ಬಂದಾಗ - ಭಾಗ ೧೧

ಕರೆ ಬಂದಾಗ ನಾನು ಸಂಯುಕ್ತ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದೆವು. ಸಂಯುಕ್ತ ಅವಳ ಇಬ್ಬರು ಗೆಳೆತಿಯರಾದ ಸಮುದ್ಯತ, ಸಂಗೀತ  ಮತ್ತು ಗೆಳೆಯ ಸಂಕರ್ಷಣ, ನಾಕು ಜನ ಸಾಯಂಕಾಲ ಸರಿಯಾಗಿ ಏಳಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಎಂಟನೆ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರುಗಳ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ವರ್ಕಿಗೆ ನಾನೇ ಗೈಡ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವತ್ತು ಉಳಿದ ಮೂವರು ತಮ್ಮ ಗೆಳತಿಯ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥವಿದೆಯೆಂದು ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ವರ್ಕಿಗೆ ಬಂದಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಇವಳು ಏನೋ ಕಾರಣ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ ನನಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಕರೆ ಬಂದಾಗ ನಾನು ಕೈಯಲ್ಲಿ soldering gun ಹಿಡಿದ್ದಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಹೋಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ತೊಗೊಂಡು ಏ ಅನ್ನೋನ್ ಕಣೋ ... ನಾನೇ ತೊಗೋತೀನಿ ಪ್ಲೀಸ್ ಅಂದ್ಲು.. ನಾನು ಅರೆಕ್ಷಣ ಯೋಚಿಸಿ ಮಾತಾಡು ಅಂದೆ. ಸಂಯುಕ್ತ ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದವಳೇ ಸ್ಪೀಕರ್ ಆನ್ ಮಾಡಿದಳು. ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಬೃಂದಾ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಬೃ : ಹಲೋ
ಸಂ : ಹಲೋ
ಬೃ : ಯಾರ್ ಮಾತಾಡದು?
ಸಂ : ನಿಮಗ್ಯಾರ್ ಬೇಕಿತ್ತು?
ಬೃ : ನೀವ್ ಮಾತಾಡ್ತಿರೋ ಮೊಬೈಲ್ ನ ಓನರ್ ಬೇಕಿತ್ತು.
ಸಂ : ಒಹ್ .. ಓನರ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ನೆ ಮಾತಾಡ್ತಿರದು ಹೇಳಿ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ
ಬೃ : ವಾಟ್ ?? ಓನರ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ನ?
ಸಂ : ಎಸ್ .. ಹೇಳಿ.. ಏನ್ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು ?
ಬೃ : ಏನು ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ...
ಸಂ : ಸರಿ .. ಇಡ್ಲಾ?..... ಇಲ್ಲ ನೀವ್ ಅವರ ಜೊತೇನೆ ಮಾತಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತಿದ್ರೆ ಕೊಡ್ತೀನಿ.. ಅವ್ರ್ ಬರ್ತಾ ಇದಾರೆ.
ಬೃ : ಕೊಡಿ ಕೊಡಿ.. ನಾನ್ ಅವ್ರ ಹತ್ರನೇ ಮಾತಾಡ್ಬೇಕು
ಸಂ : ಓಕೆ..
ಹಾಗೆ ಹೇಳಿ ಸಂಯುಕ್ತ ಜೋರಾಗಿ ರೀ ತೊಗೊಲ್ರಿ ಫೋನ್  ಓನರ್ ಅಂತೆ.. ನೀವೇ ತಾನೇ .. ಬೇಗ ಬನ್ನಿ .. ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದಳು.
ನಾ: ಬಂದೆ ಬಂದೆ ... ಹಲೋ
ಬೃ : ಹೇಯ್ ಹಲೋ .. ನಾನು ಕಣೋ ಬೃಂದಾ
ನಾ : ಹೂ?
ಬೃ : ಬೃಂದಾ ಬೃಂದಾ
ನಾ : ಒಹ್.. ಬೃಂದಾ .. What a surprise! How are you?
ಬೃ : ನಾನು ಸೂಪರ್.. ನೀನ್ ಹೇಗಿದ್ಯ? ಮದುವೆ ಯಾವಾಗ್ ಆಯ್ತೋ?
ನಾ : ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿದೀನಿ... ಮತ್ತೆ? ಏನ್ ಪತ್ತೆನೆ ಇಲ್ಲ.. ಎಲ್ಲಿದ್ಯ? ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ಯ?

ಬೃ : ಹು ... ನಾನೀಗ ಸುಗುಣದಲ್ಲೇ ಲ್ಯಾಬ್ ಆಪರೇಟರ್ ಆಗಿದೀನಿ... ಪ್ರಿಯ ಹೋದಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಮನೇಲೆ ಇದ್ದೆ. ಆಮೇಲೆ ಒಂದಿನ ಅಂಕಲ್ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು, ಆವತ್ ಏನೋ ಆಗೊಯ್ತಮ್ಮ .. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇಜಾರ್ ಆಗಿತ್ತು. ಅದಿಕ್ಕೆ ಇವಳು ಹಾಗ್ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ ನಿನಗೆ.. ನೀನ್ ಆದ್ರು ಅಷ್ಟೇ .. ಮನೆ ಕಡೆ ಬರ್ಬಾರ್ದಿತ್ತಾ? ಇನ್ಮೇಲಿಂದ ನೀನು ಅಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡು. ಆಮೇಲೆ ದಿನ ನಮ್ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಹೋಗು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸಿದರು.

ನಾ : ಗುಡ್.. ಗುಡ್ ... ಒಳ್ಳೆ ಅಂಕಲ್ :P ಅದ್ಸರಿ ಇಷ್ಟ್  ದಿನ ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದ ನನ್ನ ನೆನಪು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಹೇಗೆ ಬಂತು ಅಂತ?
ಬೃ : ಏಯ್ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಬೇಡ .. ನಾನ್ ಯಾವಾಗಲು ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀನಿ ... ನೀನಾದ್ರು ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು ತಾನೇ?
ನಾ : ಒಹ್.. ನಂಗೆ ನಿನ್ ನೆನಪೇ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ ಅದಿಕ್ಕೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಲ್ಲಿಲ್ಲ. (ಸಂಯುಕ್ತ ಗೆ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದೆ :P )
ಬೃ : ಹುನಪ್ಪ... ನಮ್ಮ ನೆನಪೆಲ್ಲ ಎಲ್ ಇರತ್ತೆ ನಿಂಗೆ? ಮದ್ವೆ ಆದ್ಮೇಲ್ ಎಲ್ಲರೂ ಅಷ್ಟೇ.. (ಬೃಂದಾ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ  ಸಂಯುಕ್ತ ನಂಗೆ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದಳು ಅಂತ ನಂಗ್ ಬರ್ಯಕ್ ಇಷ್ಟ ಇರ್ಲ್ಲಿಲ್ಲ.. ಆದ್ರೆ ಸಂಯುಕ್ತಳ ಬಲವಂತಕ್ಕೆ ಬರೆದೆ :P )
ನಾ : ಅದು ಸರಿ ಅದು ಸರಿ

ಬೃ : ಈಗ ನಾನ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಎನಿಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾ?
ನಾ : ನಂಗೇನ್ ಗೊತ್ತು? ನೀನ್ ಹೇಳುದ್ರೆ ಗೊತ್ತಾಗತ್ತೆ ...
ಬೃ : ಇದೊಂತರ ಗುಡ್ + ಬ್ಯಾಡ್ ನ್ಯೂಸ್ ... ನಂಗು ಈಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತಾಯಿತು
ನಾ : ಅದೇನಪ್ಪ ಅಂತದು ?
ಬೃ : ಪ್ರಿಯ ಬದುಕಿದ್ದಾಳೆ.
ನಾ : ವಾಟ್? ಏನ್ ಹೇಳ್ತಿದ್ಯ ನೀನು?
ಬೃ : ಎಸ್ .. She is alive. ಆದ್ರೆ ಕೋಮದಲ್ಲಿದಾಳೆ.
ನಾ : ಯಾವಾಗಿಂದ?
ಬೃ : ಸುಮಾರು ೧೫ ತಿಂಗಳಿನಿಂದ.
ನಾ : ೧೫ ತಿಂಗಳ? ೧೫ ದಿನಾನ?
ಬೃ : ತಿಂಗಳು .. ಸುಮಾರು ಒಂದುಕಾಲ್ ವರ್ಷದಿಂದ ಹಾಗೆ ಇದಾಳೆ. ಬದುಕಿ ಸತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.
ನಾ : ಎಲ್ಲಿದಾಳೆ ಈಗ?
ಬೃ : ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ನಲ್ಲಿ
ನಾ : ಬೃಂದಾ .. ಅದೇನ್ ಹೇಳ್ತಿದ್ಯ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳು... ನಂಗೆ ಏನೂ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ. ಅವತ್ತು ಪ್ರಿಯ ಸತ್ತಳು ಅಂತ ಹೇಳ್ದೆ.. ಇವತ್ತು ಬದುಕಿದ್ದಾಳೆ ಕೋಮದಲ್ಲಿದಾಳೆ ಅಂತಿದ್ಯ.. ನೀನ್ ಹೇಳೋದನ್ನೆಲ್ಲ ನಾನು ನಂಬಬೇಕ?


ಬೃ : ಹೌದು .. ನಾನು ನಿನ್ನೆವರೆಗೂ ಪ್ರಿಯ ಸತ್ತಿದಾಳೆ ಅಂತಾನೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನಿನ್ನೆ ಆಂಟಿ ಹೇಳಿದಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.
ನಾ : ಆಂಟಿ ಯಾರು? ಪ್ರಿಯ ಅಮ್ಮನ?
ಬೃ : ಹು.. ಪ್ರಿಯ ಅವರ ತಾಯಿ ... ನಾನು ನಿನ್ನೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಂಕಲ್ ನನಗೆ ಸುಗುಣದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸಿದ ಮೇಲೆ, ಮೊದಮೊದಲು ನಾನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ದಿನಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬರಬರುತ್ತಾ  ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಬಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಆಮೇಲೆ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ .. ಈಗ ೩-೪ ತಿಂಗಳಿಂದ ನಾನು ಹೋಗೆ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಡುವಿದ್ದರಿಂದ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಹೊರಟುಬಿಟ್ಟೆ
ನಾ : ಏನ್ ಹರಿ ಕಥೆ ಹೇಳ್ತಿದ್ಯ?
ಬೃ : ಇಲ್ಲ ಕಣೋ...
ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಬೃಂದಾ, ಅವಳ ಮತ್ತೆ ಆಂಟಿ ನಡುವಿನ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಪಾಠ ಒಪ್ಪಿಸಿದಳು.

ನಿನ್ನೆ ನಾನ್ ಹೋದಾಗ ಅಂಕಲ್ ಮನೇಲಿ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ... ನಾನು ಆಂಟಿಗೆ ಅಂಕಲ್ ಎಲ್ಲಿ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ,
ಆಂಟಿ :  " ಇವರು ಪ್ರಿಯಳನ್ನು ನೋಡೋಕೆ ಲಂಡನ್ ಗೆ ಹೋಗಿದಾರೆ "
ಬೃ : ಏನ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀರಾ ಆಂಟಿ ನೀವು? ಪ್ರಿಯ ನ ನೋಡೋಕ?
ಆಂಟಿ : ಇಲ್ಲಮ್ಮ .. ಯಾವ್ದೋ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದಾರೆ. ಪ್ರಿಯ ನ ಟ್ರೀಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲ ಆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೊತೆ.
ಬೃ : ಯಾಕ್ ಆಂಟಿ ಮುಖ ಬೆವರುತ್ತಿದೆ...? ನೀವ್ ಏನೋ ಸುಳ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀರಾ... ಪ್ರಿಯ ಬದುಕಿದ್ದಾಳ ಆಂಟಿ ?
ಆಂಟಿ : (ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಮುಖ ವರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ )ಇಲ್ಲಮ್ಮ... ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಶಕೆ ಆಗ್ತಿದೆ ಅಷ್ಟೇ. ಪ್ರಿಯ ಪ್ರಿಯ ..
ಬೃ : ಹೇಳಿ ಆಂಟಿ .. ನೀವು ಏನೋ ಮುಚ್ಚಿಡುತ್ತಿದ್ದಿರ? ಹೇಳಿ .. ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋಲ್ಲ... ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮಗಳೇ ತಾನೇ?

ಆಂಟಿ : ನಾನ್ ಯಾರ್ ಹತ್ರ ಹೇಳ್ಕೊಳ್ಳಿ .. ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಕರ್ಮ. ಅವಳು ಸತ್ತಿದ್ದಿದ್ದ್ರೆ ಎಷ್ಟೋ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಇರಬಹುದಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ಈ ಸ್ಥಿತಿಲಿ ನೋಡೋಕಾಗಲ್ಲಮ್ಮ ನೋಡೋಕಾಗಲ್ಲ ... ಬೃ : ಅಳಬೇಡಿ ಆಂಟಿ? ಏನಾಯಿತು ಹೇಳಿ .. ಪ್ರಿಯ ಎಲ್ಲಿದಾಳೆ? ಹೇಗಿದಾಳೆ?
ಆಂಟಿ : ಪ್ರಿಯ ಬದುಕಿದ್ದು ಸತ್ತಿದಾಳಮ್ಮ.. ಈಗ ಲಂಡನ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಳೆ.. ಅವಳನ್ನು ನೋಡೋಕೆ ಇವರು ಹೋಗಿರದು .
ಬೃ : ಮತ್ತೆ? ಇಷ್ಟ್ ದಿನ ....
ಆಂಟಿ : ಇಷ್ಟ್ ದಿನ ಏನು? ಈಗಲೂ ಅವಳು ಸತ್ತೊಗಿದಾಳೆ ಅಂತಾನೆ ಎಲ್ರು ತಿಳ್ಕೊಂಡಿದಾರೆ ನನ್ನ ಇವರನ್ನ ಮತ್ತೆ ಆ ಡಾಕ್ಟರ್ ನ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ .. ಈಗ ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಬೇಡಮ್ಮ ,, ನಿಂಗೆ ನಾ ಹೇಳಿರೋದು ಅಂಕಲ್ ಗು ಗೊತ್ತಾಗೋದು ಬೇಡ ಪ್ಲೀಸ್ ಬೃ : ಆಗಲಿ .. ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋಲ್ಲ... ನೀವ್ ಅದೇನಾಯಿತು ಅಂತ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿ

ಆಂಟಿ :
ನಿನಗೂ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಯಾರಾದರೂ ನೆಂಟರು ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಿಯಾಗೆ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಅಂತ ತಿಳಿದಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕಡೆ ನೆಂಟರಿಗೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಬಿತ್ತು. ಪ್ರಿಯಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಎಲ್ಲಾ ನೆಂಟರು ಒಬ್ಬಬ್ಬರಾಗಿ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟರು. ಮೊದ ಮೊದಲು ನಮಗೂ ಏನು ಗೊತ್ತಗಲ್ಲಿಲ್ಲ.. ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಗೆ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಅಂದರೆ ಯಾರಿಗೆ ತಾನೇ ಬೇಜಾರ್ ಆಗಲ್ಲ? ಹಾಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಬರ್ತಿದಾರೆ.. ಇಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಲಿ .. ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದಿನ .. ಅವಳಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ನೆಂಟರು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಖುಷಿ ಇರತ್ತೆ ಅಂತ ನಾವು ಭಾವಿಸಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಇವರುಗಳ ಉಪಟಳ ಜಾಸ್ತಿಯಾಯಿತೇ ವಿನಃ ನಮಗೊಂತು ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲ್ಲಿಲ್ಲ ... ಇವರುಗಳ ಉಪಚಾರದಲ್ಲಿ, ಗಲಾಟೆ ಗದ್ದಲದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಪ್ರಿಯಳನ್ನ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಸಾದ್ಯವಾಗಲ್ಲಿಲ್ಲ ... ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಲ ಅವಳು ಮಾತ್ರೆ ತೊಗೊಳೊದೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ , ಇನ್ನು ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗ ಸಾಯಲ್ವಲ ...  ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಬಿಟ್ಟೆ ಬರೋಣ ಅಂತ ಹಲವು ಮಂದಿ ಹೊರಟರು. ಇನ್ನು ನಾಕಾರು ಮಂದಿ ಉಳಿದ್ದಿದ್ದರು. ಅವರುಗಳು ಆಡುತ್ತದ್ದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ನಮಗೆ ಬಹಳ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.. ಆದರೂ ಏನು ಮಾಡುವಂತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ .. ವಯಸ್ಸಾದ ನಮಗೆ  ಮುಂದೆ ಅವರುಗಳೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಲ್ಲವ?

ಹಾಗಾಗಿ ಅವಳು ಅವತ್ತು ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದು ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸೇರಿದಾಗ ನಾವು ಯಾವ ನೆಂಟರಿಗೂ ತಿಳಿಸಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದ್ದಿದ್ದ ನಾಕು ಜನಕ್ಕೆ  ಪ್ರಿಯ ಸತ್ತಳು, ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಅನಾಥ ಶವವನ್ನು ತಂದು ಮುಖ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣದಂತೆ ಬಟ್ಟೆ ಮುಚ್ಚಿ, ಯಾರಿಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸದೇ, ಯಾರ ಬರುವಿಗೂ ಕಾಯದೆ, ಅವಸರ ಅವಸರವಾಗಿ ಅದನ್ನೇ ಪ್ರಿಯಳ ಶವವೆಂದು ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿದೆವು. ಕರೆ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ದಯಮಾಡಿ ಬರಬೇಡಿ ನಮಗೆ ಮೊದಲೇ ದುಃಖವಾಗಿದೆ ಅಂತ ತಿಳಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಂಕಲ್ ನನಗೆ ಅಪರ ಕರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ ದಯಮಾಡಿ ಯಾರು ತಿಥಿಗೆ, ವೈಕುಂಠಕ್ಕೆ, ಅದು ಇದು ಅಂತ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರಬೇಡಿ ಅಂತ ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟರು.

ಪ್ರಿಯ ಸ್ವಲ್ಪ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೇ ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ  ಡಾ. ಸರೋಜಿನಿ  ಹೇಳಿದ್ದರು.. "ಈಗ ಪ್ರಿಯ ಇರೋ ಪರಿಸ್ತಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯ ಇರೋ ಕೀಮೊತೆರಪಿ ಉಪಕರಣಗಳಿಂದ ಬದುಕಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನೀವು ಲಂಡನ್ನಿಗೆ ಹೋದರೆ ಖಂಡಿತ ಇನ್ನಾರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳು ಸಂಪೂರ್ಣ ಗುಣಮುಖವಾಗುತ್ತಾಳೆ. ತಡ ಮಾಡಬೇಡಿ. ಸರಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿ ಇಂದೇ ಒಂದು ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬನ್ನಿ.. ನೀವು ಒಪ್ಪುವುದಾದರೆ ಲಂಡನ್ನಿನ ಲೈಫ್ ಗ್ರೋ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಚ್ ಮೇಟ್  ಡಾ. ಶೀಲಾಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಏರ್ಪಾಟಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ."
ಮದುವೆಯಾಗಿ ಇಪ್ಪತ್ತನೆ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಲಂಡನ್ ಏನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಕಳಿಸೋಕೆ ನಾವು ತಯಾರಾಗಿದ್ದೆವು. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಸಿ ಡಾ. ಸರೋಜಿನಿಯವರನ್ನೇ ಪ್ರಿಯಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋಕೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡೆವು. ೨-೩ ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದೆವು. ಅದರಂತೆ ಡಾ. ಸರೋಜಿನಿಯವರು ಪ್ರಿಯಳ ಜೊತೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳನ್ನು ಲೈಫ್ ಗ್ರೋ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ತನಕ ಪ್ರಿಯಳನ್ನು ಮಗಳಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಾವು ಅವರಿಗೆ  ಈಗಲೂ ಚಿರಋಣಿಗಳು.

ಡಾ.ಶೀಲಾ ಪ್ರಿಯಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸತತ ೬ ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಕೀಮೊತೆರಪಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಿಯ ಸಾವು ಬದುಕಿನ ನಡುವೆ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಗ ಉದ್ದ ಕೂದಲನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೂದಲು ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ.
Transplantation, Chemotherapy ಇನ್ನು ಏನೇನೋ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಪ್ರಿಯ ಕಡ್ಡಿಯ ಹಾಗಾಗಿದ್ದಳು. ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮುಗಿಯಿತು ಇನ್ನೇನು ಚೇತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಅನ್ನುವಾಗಲೇ ಕೋಮಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಳು. ಕೋಮ ಸ್ಥಿತಿ ತಲುಪುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿದೆಯೆಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ ಮೊದಲೇ ಇವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದರಂತೆ. ಬದುಕಿದರೆ ಸಾಕೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು, ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ ನೀವು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಅಂಕಲ್ ಡಾಕ್ಟರ್ ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರಂತೆ.

ಬೃಂದಾ : ಏನ್ ಆಂಟಿ .. ಎಷ್ಟೊಂದ್  ವಿಷ್ಯ ನನ್ನಿಂದ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿದೀರ... ನಾನೇನ್ ಬೇರೆಯವಳ?
ಆಂಟಿ : ಹಾಗಲ್ಲಮ್ಮ.. ನಿಂಗೆ ಗೊತ್ತಲ .. ಅಂಕಲ್ ಹೇಗೆ ಅಂತ
ಬೃಂದಾ : ಸರಿ ಆಂಟಿ ... ನಂಗೆ ಪ್ರಿಯನ ನೋಡ್ಬೇಕು ಅನಿಸ್ತಿದೆ ... ಆದ್ರೆ ಏನ್ ಮಾಡೋದು.
ಆಂಟಿ : ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ... ನಾನು ನಾಡಿದ್ದು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ... ನಿಮ್ ಅಂಕಲ್ ಗೆ ನಾನೇ ಹೇಳಿ ನಿನ್ನು ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ .. ಸರಿನಾ
ಬೃಂದಾ : Thank you very much aunty.. ನಾನ್ ಈಗಲೇ ಹೊರೋಡೋಕೆ ಸಿದ್ದ ಮಾಡ್ಕೊತೀನಿ.



ನೋಡೋ ಎರಡು ವರ್ಷ.. ಆಂಟಿ ಇವತ್ ಹೇಳುದ್ರು... ನಾನು ನಾಡಿದ್ದು ಹೋಗ್ತಿದೀನಿ ಲಂಡನ್ನಿಗೆ. ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾ? ಅವಳು ನಿನ್ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿರೋದೆಲ್ಲ ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಲಿ ರೆಕಾರ್ಡ್ ಮಾಡಿದಾಳೆ.. ಇದುನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ತೊಗೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ.. ಅವಳಿಗೆ ಇದುನ್ನ ಕೇಳಿಸಿದರೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಬಹುದೇನೋ?  ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಫೋಟೋ ಕಳ್ಸೋ.. ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಫೋಟೋ ನೋಡಿ ಶಾಕ್ ಆಗಿ ಎಚ್ಚರ ಆದ್ರೂ ಆಗಬಹುದೇನೋ?

ನಾನು : ಲೇ.. ನಿನ್ ತಲೇಲಿ ಇನ್ನು ಏನೇನ್ ಐಡಿಯಾಗಳು ಇಟ್ಕೊಂದಿದ್ಯ? ಸುಮ್ನೆ ಹೋಗಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬಾ.. ಇಷ್ಟ್ ದಿನನೇ ಏಳದೆ ಇರೋಳು ಈಗ ನನ್ ಫೋಟೋ ನೋಡುದ್ರೆ ಎದ್ದು ಕೂತ್ಕೊತಾಳ? ನಿಂಗೆಲ್ಲೋ ಭ್ರಾಂತು... ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಅವಳಿಗೆ ಎಚ್ಚರ ಆದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಲ್ ಮಾಡು.. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇದೆ ಕಥೆ ಕೇಳೋಕೆ ಬೋರ್ ಆಗತ್ತೆ.
Wish you happy and safe journey :) ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿದೆ.

ಇಷ್ಟೊತ್ತಿನ ತನಕ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಇಟ್ಟು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದ್ದ ಸಂಯುಕ್ತ ಬೈಟು ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಕಾಫಿ ತರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಒಳ ಹೋದಳು.